NELUSIOVO: black star <3

•... a ile córka ma??

•... a tyle...

•a mówi??

•a coś tam mówi... :)

•aaaa bo mój Jaś/ Staś/ Fredek

(niepotrzebne skreślić) to juz zdania składa powoli.... a wszystkie ząbki już ma?

•a nie wszystkie jeszcze...

•ojjj to późno wychodzą, a na nocnik siada??

•a no siada, ale czasem obok zrobi, czasem wcale....

•ojoj to czas najwyższy!!!

I tak końca nie ma! Ja rozumiem, że każdy chwali swoje... i nie tylko o dzieci chodzi, tak ogólnie każdy chce być "lepszy", takie czasy nastały, że generalnie wyścig szczurów mamy i kropka!!!

No, ale jak juz słyszę, że 4 msc dziecko siedzi, 3 msc pcha wszystko do buzi, bo ząb wychodzi,a 8 msc woła siku to ręce opadają!! Takie kity to można wklejać tym kobietom co pojęcia nie mają o dzieciach... a nie matkom!!! I tak się zastanawiam po co??

Owszem też się chwale dzieckiem... a powiedz lala, a pokaż jak pociąg robi bla bla bla.., ale nie wymyślam żeby z dziecka geniusza zrobić!! Na wszystko przyjdzie czas, każde dziecko ma swoje tępo rozwoju! Jedno szybciej chodzi, drugie szybciej mówi, a i tak wszystkie spotkają się w szkole w wieku 6/7 lat i nikt nie będzie wiedział, które było które :)

Następna sprawa to wychowanie dziecka! I tu jest nasze pole do popisu.. Dziecko rodzi się jak czysta kartka papieru! To my, rodzice zapisujemy na tej kartce wszystkie dobre i złe nawyki oraz przyzwyczajenia! Charakter a raczej temperament dziecko ma wrodzony! Rodzi się mniej lub bardziej nerwowe, spokojne lub żywe, rozgadane lub skryte! Pomimo tego wychowanie ma wielki, jeśli nie największy, wpływ na charakter dziecka.

Dla takiego małego człowieka jedynym przykładem jest rodzina, zwłaszcza rodzice. To na nich się wzoruje dziecko. To od nich uczy się, co jest dobre, a co złe. To od nich uczy się zachowań w określonych sytuacjach. Później może się to zmienić, gdy dziecko pójdzie do szkoły, dorośnie i zobaczy, że ludzie są różni i że różnie się zachowują w danej sytuacji. Wydaje mi się, że to właśnie jest przyczyną buntu nastolatków- nie wiedzą, jaki wzorzec jest najlepszy, więc po prostu czują się zagubieni i sfrustrowani.

Pewnie wszyscy rodzice sięgają po "mądre" książki i poradniki jak dobrze wychować dziecko?? Czy jest na to odpowiedź? Czy jest metoda, która w 100% się sprawdzi, by dziecko było idealne? I czy w ogóle dobrze by było mieć takie idealne dziecko??

Bo chyba najlepiej być najpierw idealnym rodzicem by wymagać od dziecka tak dużo!!!